Yazdıklarımı kimse okumuyor, kimseye ulaştıramıyorum diye yazmaya küstüm. Paylaştıkça çoğalan bir şey bu. Geri dönüş alamadıkça insanın şevki kırılıyor. Yine de döndüm dolaştım buraya geldim. Belki bir gün okunur bu satırlar ..??
Çok garip evde oturmuş kendim için bir dönüm noktası bekliyorum. Evde oturarak bekliyorsan daha çook beklersin demeyin hemen! Hayatımda öyle bir yerdeyimki elim kolum bağlı sanki. Aslında kimse benden bir şey beklemiyor ama bu benim kendime daha da yüklenmemi sağlıyor. Zorunluluklarım, yapmam gerekenler, vicdani yükümlülüklerim ve tüm bunlara rağmen ısrarla ve büyük bir hayalperestlikle olmasını istediğim şeyler var. Büyük bir hayalperestlikle diyorum çünkü gerçekleşmelerini uzun zamandır bekliyorum. Şaşırtıcı kısmı ise hala vazgeçmemiş olmam! Onlar benim hayallerim öyle ya da böyle bir gün hepsini kendi başıma gerçekleştireceğim! Sadece bunun için o dönüm noktasına ihtiyacım var.. Hani şu kitaplarda, filmlerde anlatılan, sahip oldukları açısından şanslı ama başına gelenler yönünden bir türlü talihin ondan yana olmadığı karakterlerin başına gelen küçük ama büyük olaylar zincirini başlatan bir şeye ihtiyacım var.. "Evet gerçektende tam bir hayalperestmişsin." dediği...
Yorumlar
Yorum Gönder